Αγαπητοί/ές μαθητές/τριες

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες

Το Πολυτεχνείο πρέπει να ιδωθεί, όχι ως μια στιγμή, αλλά, ως μια διαδικασία με αφετηρία  πολλά χρόνια πριν, ίσως κι αιώνες, αλλά ταυτόχρονα κι ως ορόσημο και ξεκίνημα για νέους αγώνες. Η σημασία του εορτασμού του δεν είναι παρά ο αγώνας της συλλογικής μνήμης ενάντια στη λήθη.

Οι φοιτητές, ο ανώνυμος λαός, εργάτες κι αγρότες, αντιστάθηκαν ενάντια στο φασισμό και στη δικτατορία, ενάντια στην κοινωνική αποχαύνωση, την πολιτική υποκρισία και τον ατομικισμό, διεκδικώντας ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη στους χώρους δουλειάς, ουσιαστική παιδεία κι ένα καλύτερο μέλλον.

Το διαχρονικό μήνυμά του: ένα μέλλον που δεν μας ανήκει αλλά το διεκδικούμε κι όλοι οφείλουμε να είμαστε συνδημιουργοί του. Ενός μέλλοντος που δεν μας χαρίζεται αλλά κατακτιέται, απαιτεί δε, ενεργούς , ενημερωμένους, ελεύθερους-κριτικούς πολίτες.

Αυτό το μήνυμα του Πολυτεχνείου οφείλουμε όλοι μας, ως ελάχιστο χρέος, να το κάνουμε πράξη, στα σχολεία μας, στους χώρους εργασίας μας, στην καθημερινότητά μας. Αυτό το μήνυμα που ανυψώνει ηθικές, ανώτερες ανθρωπιστικές αξίες, καλεί σε νέους αγώνες ενάντια στην ‘κοινή λογική’ του ωχαδελφισμού του ατομικού ωφελιμισμού και συμφέροντος που τείνει να ‘ζωγραφίζει στις αλυσίδες φτερούγες ελευθερίας’

Με εκτίμηση

Ο Διευθυντής του σχολείου

Κωνσταντίνος Βασιλειάδης