Στις 1 Δεκεμβρίου, ημέρα Παρασκευή, το σχολείο μας πραγματοποίησε μια σειρά από δράσεις για την Παγκόσμια Ημέρα για Άτομα με Αναπηρία. Τον όλο σχεδιασμό και συντονισμό των δράσεων ανέλαβε η εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης κ. Καραστερίου Πασχαλίνα σε συνεργασία με όλους/ες τους/τις εκπαιδευτικούς του σχολείου μας.
Οι μαθητές/τριές μας παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμμετείχαν σε όλες τις δράσεις επιδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, ιδιαίτερη ωριμότητα και υψηλό βαθμό ευαισθησίας.
Παραθέτουμε το άρθρο της κ Καραστερίου όπου καταγράφονται οι στόχοι αυτών των εκδηλώσεων/δράσεων, συγχαίροντάς την και πάλι για τον επαγγελματισμό και το ήθος της:
‘Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ατελείωτες γι’ αυτό το θέμα, μιας και είναι από μόνο του τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο και ταυτόχρονα τόσο αστείρευτο! Δε θα επεκταθώ καθόλου στο να εξηγήσω και να αναλύσω τον όρο αναπηρία! Δεν είναι αυτός ο στόχος μου! Θέλω όμως να μοιραστώ κάποιες από τις εμπειρίες μου απ’ αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά που συναναστρέφομαι εδώ και δέκα χρόνια! Παιδιά με αυτισμό, με τύφλωση, με νοητική υστέρηση, με διάσπαση προσοχής, παιδιά κωφά και βαρήκοα, παιδιά με δυσλεξία με μαθησιακές δυσκολίες και με άλλα πιο σπάνια σύνδρομα που δεν θα σας τα αναφέρω καν! Είναι τόσες οι γνώσεις που αποκόμισα απ αυτά τα παιδιά και τόση η αγάπη που πήρα που θα τολμούσα με βεβαιότητα να πω ότι βγήκα πολύ πιο κερδισμένη εγώ απ’ αυτά! Στην αρχή μπορεί να στενοχωριόμουν και να απογοητευόμουν γιατί οι στόχοι που έβαζα μπορεί να μην επιτυγχάνονταν. Μετά κατάλαβα πόσα μικρά και ανούσια είναι όλα αυτά μπροστά στη δύναμη και την αξία αυτών των παιδιών. Αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις πετύχει όταν σου χαμογελάει γι’ αυτό που κατάφερε επιτέλους να κάνει. Αντιλαμβάνεσαι ότι πέτυχες όταν έρχεται προς το μέρος σου και σ’ αγκαλιάζει και σε ψάχνει την επόμενη χρονιά! Αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο τόσο διαφορετικά και μαθαίνεις να εκτιμάς τόσα πολλά πράγματα που για τους περισσότερους είναι τόσο δεδομένα! Μαθαίνεις πως είναι πολύ πιο σημαντικό να μπορέσεις να εντάξεις ένα διαφορετικό παιδί σ ένα σύνολο μαθητών που θα το δεχτούν και θα το αγαπήσουν έτσι ακριβώς όπως είναι απ’ το να τους μάθεις να λύνουν εξισώσεις! Είναι πολύ πιο σημαντικό να μάθουν να μοιράζονται, να δέχονται, να αλληλεπιδρούν με αξιοπρέπεια και αγάπη απ το να μάθουν τα ποτάμια της Μακεδονίας! Δεν θέλω να μειώσω καθόλου την αξία όλων αυτών των γνώσεων…. το μόνο που θέλω να τονίσω είναι το πόσο σημαντικό είναι να αναπτύξουμε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών μας! Με λύπη μου διαπιστώνω, όταν βλέπω τη σκληρότητα, τον οίκτο και τη λύπηση που μπορεί να δείξει ένα παιδί σ’ ένα διαφορετικό άτομο, πως μεγαλώνουμε συναισθηματικά ανάπηρα παιδιά! Και αυτή η αναπηρία είναι πολύ πιο σημαντική από οποιαδήποτε άλλη!!! Εκπαιδευτικοί και γονείς πρέπει να αναλογιστούμε που ακριβώς έχουμε κάνει λάθος και να φροντίσουμε να το διορθώσουμε… τώρα που είναι νωρίς! Τα παιδίά μας είναι το μέλλον μας! Και είναι στο χέρι μας να τα εκπαιδεύσουμε ώστε να δέχονται τον διπλανό τους έτσι ακριβώς όπως είναι! Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι το παιδί σου διαπρέπει στα μαθήματα στο σχολείο! Αλλά σκέψου πόσο πιο σημαντικό είναι να μάθεις ότι το παιδί σου βοήθησε κάποιον που τον είχε ανάγκη. Ότι στάθηκε μπροστά σ έναν φίλο του που τον κορόιδευαν. Ότι πλησίασε έναν συμμαθητή του που καθόταν μόνος του γιατί απλά τόλμησε να είναι διαφορετικός απ τους άλλους, και τον προσέγγισε για να τον κάνει φίλο του! Αν αναλογιστείς τη σπουδαιότητα όλων αυτών τότε θα μπορέσεις να δώσεις και τη σωστή απάντηση!
Η εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης
Καραστερίου Λιάνα
